Δεν είναι πολλοί που στελέχωσαν και στηριξαν το ελληνικο πόλο στις δύσκολες εποχές.
Λίγοι.Και μάλιστα με οικογενειακή “επιστράτευση” και προσωπικά έξοδα.Οπως π.χ. η οικογένεια Καραγιάννη.Για χρόνια τροφοδοτεί όχι απλώς ομάδες,αλλά και την εθνική ομάδα,την οποία πήρε πήρε στην πλάτη της στην κατηγορία νεανίδων και προπονητικά.Το ένα λαμπρό αποτέλεσμα διαδεχόταν το άλλο.
Και φτάσαμε σήμερα να ακούμε από το κρατικό ραδιόφωνο ότι και οι εθνικές ομάδες πόλο ανδρών και γυναικών μπήκαν πια στην κατηγορία “επίσημη αγαπημένη”.Μαζί με μπάσκετ,το ποδόσφαιρο…
Αυτές τις ημέρες οι εθνικές ομάδες ανδρών και γυναικών σκορπίζουν όχι απλώς χαμόγελο,αλλά μεγάλη χαρά στην ελληνική κοινωνία με τις επιτυχίες τους και δροσίζουν,ημέρες καύσωνα- τα ελληνικά σπίτια.
Η εθνική γυναικών μπήκε στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος στη Σιγκαπούρη με ένα εκπληκτικό γκολ-μπάζερ μπίτερ της Μυριοκεφαλιτάκη στα τελευταία δευτερόλεπτα και παίζει την Τετάρτη το απόγευμα με την Ουγγαρία.
Η Εθνική ανδρών έφτασε στον τελικό και…βγήκε με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο.
Μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο κέρδιζε 7-6 την παγκόσμια δύναμη Ισπανία,αφού είχε σαρώσει τις υπερδυνάμεις Ιταλία και ΗΠΑ.
Στο τελευταίο δευτερόλεπτο νόμισαν ότι ο Ισπανός απλώς θα σουτάρει και ήταν έτοιμοι να πανηγυρίσουν.Δεν είχαν αντιληφθεί ότι τον άφησαν να φτάσει μια ανάσα από το τέρμα και δεν σήκωσαν κάν χέρια να του κλείσουν το οπτικό πεδίο.Το ευκολότερο γκολ του Ισπανού στο χειρότερο σημείο.Με το 7-7 πήγαμε στα πέναλτυ και εκεί έδρασε ο καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο αυτή την περίοδο. Ο Ισπανός Αγκίρε.Η Ελλάδα είχε κάνει ως τότε “θαύμα” χωρίς προηγούμενο.Εχανε με 6-2 έπαιζε 4 ολόκληρα λεπτά με παίκτη λιγοτερο και έκανε το σκορ 7-6…Κρίμα μεν για τον τελικό,αλλά μόνο χαρά και περηφάνεια για το επίτευγμα.
