Ο Αργεντινός ποδοσφαιριστής Σεμπάστιαν Λέτο έγραψε ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τον Παναθηναϊκό και το όνομά του είναι δίπλα σε εκείνο του Χουάν Ρότσα στους φιλάθλους του ΠΑΟ.
Ο παθιασμένος τρόπος που έπαιζε έκανε τη σχέση του με τον κόσμο ακόμα πιο παθιασμένη και μαζί με τον Σισέ και τον Μπέργκ έβαζαν φωτιές στις κερκίδες.
Ο Λέτο που ζει τώρα στην Κατάνια της Σικελίας έδωσε μια μεηάλη συνέντευξη στο gazzeta στην οποία εξυμνεί την περίοδο που έπαιζε στον ΠΑΟ,ως την καλύτερη της ζωής του και δηλώνει πως θα ήθελε να γυρίσει στον ΠΑΟ ως προπονητής!
Ιδού τι είπε ένας που βρίσκεται ίσως μέσα στην 11άδα με τους πιο αγαπημένους όλων των εποχών στους πράσινους:
Σεμπάστιαν σε ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις. Ας ξεκινήσουμε με αυτό που ζήμερα στο σήμερα. Ζεις μόνιμα στην Ιταλία που έχει πληγεί όσο καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα από την πανδημία. Πως βιώνεις αυτή την κατάσταση;
Ζω στην Κατάνια τα τελευταία έξι χρόνια μαζί με την οικογένειά μου. Ο βορράς της Ιταλίας έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα, πέρασε πάρα πολύ δύσκολα. Τώρα προσπαθούμε να βγούμε από αυτή την κατάσταση, να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη του για την επόμενη ημέρα . Είμαστε σπίτι εδώ και αρκετό καιρό για το καλό όλων. Ελπίζω αυτός ο εφιάλτης να τελειώσει σύντομα και να συνεχίσουμε τις ζωές μας κανονικά.
Έχεις αρκετούς φίλους στην Ελλάδα, σίγουρα μιλάς μαζί τους. Εδώ η κυβέρνηση πήρε πολύ γρήγορα μέτρα…
Ναι ξέρω πως η Ελλάδα είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα. Αυτό μου λένε και οι φίλοι μου, είναι χαρούμενοι που η κυβέρνηση πήρε γρήγορες αποφάσεις για να διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η χώρα την κρίση. Ελπίζω να συνεχίσουν το ίδιο πειθαρχημένα όλοι και να παραμείνουν ασφαλείς.
Η ΛΑΝΟΥΣ, Η ΡΙΒΕΡ ΠΛΕΪΤ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΜΑ ΣΤΗΝ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ
Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια; Πότε έπαιξες για πρώτη φορά ποδόσφαιρο;
Στην αρχή των παιδικών μου χρόνων μπορώ να σου πω ότι δεν μου άρεσε και τόσο πολύ το ποδόσφαιρο, δεν έδειχνα μεγάλο ενδιαφέρον. Ο αδελφός μου ξεκίνησε πρώτος. Δύο τρία χρόνια πριν από εμένα. Πήγαινα και τον έβλεπα στις προπονήσεις αλλά δεν συμμετείχα. Περίπου στα 7 άρχιζα να παίζω σιγά σιγά. Μου άρεσε όλο και περισσότερο και μεγάλωσα με μια μπάλα στα πόδια. Από τότε μέχρι και σήμερα το ποδόσφαιρο δεν βγήκε στιγμή από την ζωή μου.
Πως έφτασες μέχρι την Λανούς και τι θυμάσαι από το ντεμπούτο σου; Το πρώτο επαγγελματικό παιχνίδι της καριέρας σου…
Πήγα στην Λάνους στα 9, για μια δοκιμή. Με πήραν και από τότε μέχρι τα 18 έπαιζα εκεί. Σε όλες τις κατηγορίες. Στα 15 έπαιζα ήδη στην πρώτη ομάδα και στην συνέχεια έκανα προπονήσεις με την ανδρική ομάδα, κάτι που ήταν πάρα πολύ σημαντικό. Στα 18 έκανα το ντεμπούτο μου κόντρα στην Σαν Λορέντσο. Ήταν το πρώτο μου επαγγελματικό παιχνίδι, το περίμενα πως και πως. Μου έδωσα την ευκαιρία και εγώ σκόραρα το πρώτο μου γκολ. Ήμουν πολύ χαρούμενος παρότι χάσαμε. Για έναν παίκτη που έκανε το ντεμπούτο του σε τόσο μικρή ηλικία και κατάφερε να σκοράρει, ήταν μία αξέχαστη ημέρα για την καριέρα μου.
Μετά από λίγο καιρό έρχεται η μεταγραφή στην Λίβερπουλ μία από τις σπουδαιότερες ομάδες στον κόσμο. Πως έγινε η μεταγραφή; Σου έμεινε μια πικρία που λόγω των κανονισμών δεν κατάφερες ποτέ να παίξεις στην πρωτάθλημα;
Όταν έμαθα για την Λίβερπουλ ήμουν σε συζητήσεις με την Ρίβερ Πλέιτ. Με ήθελαν και υπήρχαν συζητήσεις. Στον 1.5 χρόνα που έπαιζα βασικός στην Λανούς τα είχα πάει περίφημα. Η Ρίβερ με ήθελε, είχαν την πρόταση στα χέρια μου και τότε… έσκασε το ενδιαφέρον από την Λίβερπουλ. Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Αποφάσισα αμέσως. Το καλύτερο ήταν να φύγω για μία από τις κορυφαίες ομάδες του πλανήτη. Την προηγούμενη χρονιά έπαιζαν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ κόντρα στην Μίλαν. Τεράστιο βήμα για την καριέρα μου. Δυστυχώς δεν έπαιξα στην Πρέμιερ Λιγκ λόγω ενός προβλήματος στο διαβατήριο. Αγωνίστηκα σε τέσσερα ματς Κυπέλλου, ήμουν πολύ λυπημένος. Είχα προσαρμοστεί αλλά δεν μπορούσα να παίξω στο πρωτάθλημα λόγω του διαβατηρίου. Τον επόμενο χρόνο έπρεπε να φύγω, δεν γινόταν να παραμείνω χωρίς να παίζω.
Το ξεκίνημα με την Λανούς Αργεντινής.
Η ΚΟΝΤΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΛΒΕΡΔΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΜΕ ΤΙΣ ΜΠΑΛΕΣ
Και εκεί έρχεται ο Ολυμπιακός. Επεισοδιακή η παρουσία σου λόγω της σχέσης σου με τον Βαλβέρδε. Ένιωθες αδικημένος; Θυμόμαστε το περιστατικό που προσπαθούσες να τον πετύχεις με μια μπάλα από τα νεύρα σου. Το έχεις μετανιώσει;
Ήταν μια απόφαση που πήρα εγώ μαζί με την ομάδα. Ήθελαν να παίξω για να μπορέσω να πάρω την άδεια για τον επόμενο χρόνο. Έπρεπε να παίξω σε ομάδα που έπαιζε στην Ευρώπη. Όπως ο Ολυμπιακός. Πήραμε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Αγάπησα την χώρα, την Ελλάδα. Το μόνο μου πρόβλημα ήταν απέναντι στον Βαλβέρδε. Τον προπονητή της ομάδας. Δεν ένιωθα ότι μου έδειχνε τον σεβασμό που ήθελα να βλέπω από τον προπονητή μου. Όταν σέβεσαι θέλεις να σου δείχνουν σεβασμό.
Δεν μου έδειξε σεβασμό, βασικά δεν ήξερε πως να με διαχειριστεί. Κάποιους παίκτες πρέπει να ξέρεις πως να τους διαχειριστείς. Στην αρχή ήταν αγενής απέναντί μου, δεν μου έδειχνε σεβασμό, το πήρα προσωπικά. Κάθε μέρα ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα, γιατί είχε αρκετά προβλήματα και με άλλους παίκτες εκείνη την περίοδο. Δεν με έκρινε, δεν με αντιμετώπιζε ως νέο παιδί. Δεν είναι κάθε παίκτης ίδιος. Σίγουρα έχω μετανιώσει που προσπάθησα να τον χτυπήσω με την μπάλα. Δεν έπρεπε να δείξω τόσο μεγάλη έλλειψη σεβασμού. Ήμουν μικρός, δεν είχα την εμπειρία, δεν έπρεπε να δείξω αυτό τον χαρακτήρα, αυτή την τρέλα. Ήταν ένα μεγάλο λάθος από εμένα. Επαναλαμβάνω, όμως, πως δείχνεις σεβασμό όταν σου δείχνουν σεβασμό.
Η ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΝΤΑΜΠΛ
Από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό…
Επέστρεψα στην Λίβερπουλ μετά το τέλος του δανεισμού. Είχα μια συνάντηση με τον Κόκκαλη και μου έδωσε μια πολύ καλή απάντηση για το μέλλον μου και μου είπε πως θα παραμείνω στην ομάδα, καθώς θα το κανόνιζε με την Λίβερπουλ. Εγώ είπα πως δεν έχω πρόβλημα και είχα στο μυαλό μου πως θα παραμείνω και την επόμενη χρονιά. Μετά από ένα μήνα δεν υπήρχε νέο. Ο ατζέντης μου ήρθε και μου έφερε πρόταση από τον Παναθηναϊκό. Όλες οι πλευρές ήταν οκ και έλειπε η δική μου συγκατάθεση. Πήρα λίγο χρόνο να το σκεφτώ και πήρα την απόφαση. Ήταν πολύ σημαντική απόφαση για την καριέρα μου.
Έτσι χτίστηκε μια σχέση ζωής. Με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Σίγουρα από την πλευρά μου θα είναι για πάντα. Από την αρχή είχα το συναίσθημα πως με αγαπούν. Κάθε παίκτης το έχει ανάγκη αυτό, κάθε παίκτης έχει την ομάδα που ένιωσε καλύτερα, σαν στο σπίτι του. Για εμένα αυτή η ομάδα είναι ο Παναθηναϊκός.
Ένιωθα χαρούμενος, ευτυχισμένος. Στον Παναθηναϊκό έκανα τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας μου. Ξεκίνησα πολύ δυνατά στα πρώτα παιχνίδια, με συνεχόμενα γκολ , πολύ σημαντικό να αρχίσω τόσο καλά την σεζόν με τον Παναθηναϊκό. Περίμεναν πολλά από εμένα και ήθελα να ανταποκριθώ. Μου έδωσαν δύναμη να παίξω καλά. Η πρώτη μου χρονιά στον Παναθηναϊκό ήταν εξαιρετική. Ένιωθα τόσο καλά. Όλοι όσοι έχουν παίξει μπορούν να καταλάβουν αυτή την ενέργεια που μπορεί να σου δώσει η αγάπη του κόσμου.
Πήρες το νταμπλ με τον Παναθηναϊκό το 2010. Αυτό ήταν το τελευταίο πρωτάθλημα της ομάδας μέχρι και σήμερα. Ποιο ήταν το μυστικό της κυριαρχίας;
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, μπορώ να σου απαντήσω σήμερα με μεγάλη σιγουριά σε αυτό το ερώτημα. Είχαμε τόσους πολλούς ηγέτες μέσα στα αποδυτήρια κι αυτό, τώρα, μπορώ να καταλάβω πόσο σημαντικό είναι για μια ομάδα που θέλει να κατακτά τίτλους. Είχαμε παίκτες όπως ο Καραγκούνης, ο Κατσουράνης, ο Ζιλμπέρτο, ο Σισέ. Οι Έλληνες της ομάδας ήταν απόλυτα επαγγελματίες, Βύντρα, Σπυρόπουλος. Ο Μάριο, ο Τζόρβας. Εκείνη την χρονιά το κλαμπ πήρε σωστή απόφαση στις μεταγραφές αλλά υπήρχαν ήδη καλοί παίκτες στην ομάδα.
Ο Τεν Κάτε στην αρχή είχε την εμπειρία από Τσέλσι, από Μπαρτσελόνα ήξερε πως να διαχειριστεί. Ήταν πολύ σημαντικός. Υπήρχαν παίκτες με μεγάλη προσωπικότητα, χρειαζόταν ένας προπονητής σαν εκείνον. Δεν ξέρω τι έγινε και έφυγε. Εκείνη την στιγμή ήμασταν πρώτοι ή κοντά στην πρωτιά. Δεν ήμασταν χαρούμενοι που έφυγε από την ομάδα. Μετά ήρθε ο Νιόμπλιας. Ήταν μια νέα εμπειρία για εκείνον, ήταν στην Εθνική Νέων. Όλα ήταν καινούρια για εκείνον. Η ενέργειά του μας έδειξε τον σωστό δρόμο και έκανε πολύ καλή δουλειά μέχρι το τέλος της χρονιάς για να πάρουμε τους τίτλους. Δεν πρέπει, όμως , να ξεχνάμε το πόσο σημαντικός ήταν ο Τεν Κάτε σε εκείνη την χρονιά.
”ΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΑ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ”!
Σεζόν 2011-2012. Με Ζεσουάλδο στον πάγκο και εσένα στην κορυφή της επίθεσης. Έγιναν πολλά εκείνη την σεζόν. Άξιζε αυτή η ομάδα να πάρει το πρωτάθλημα;
Ο Σισέ έφυγε, ήταν μεγάλη απώλεια. Έπρεπε να βρούμε γκολ. Δεν ήρθε κανείς πολύ σημαντικός παίκτης σε εκείνη την θέση. Μου το ζήτησε ο Ζεσουάλδο, το είπα πως δεν ήταν η θέση μου αλλά θα προσπαθήσω, να δούμε τι έγινε. Και έτσι προέκυψε με διαφορά το καλύτερο εξάμηνο στην καριέρα μου. Έβαλα πολλά γκολ, η ομάδα μας ήταν εξαιρετική, είχαμε συνεργασίες, αυτοματισμούς και πολύ ωραίο ποδόσφαιρο. Εκείνη την χρονιά δεν μπόρεσα να συνεχίσω λόγω του προβλήματός μου. Μετά από πολλά καλά παιχνίδια δεν πήραμε το πρωτάθλημα. Ήταν κάτι πολύ λυπηρό. Εκείνη την χρονιά η ομάδα πάλεψε κόντρα στους πάντες! Οικονομικά η ομάδα δεν ήταν σε καλή κατάσταση, οι παίκτες δεν πληρώνονταν και παρά τα προβλήματα πηγαίναμε πολύ καλά. Νομίζω πως αξίζαμε εκείνο το πρωτάθλημα. Αν δεν είχα τραυμαστεί, νομίζω θα είχαμε περισσότερες πιθανότητες να το πάρουμε.
Εξήγησέ μου τι έγινε τότε με το γόνατό σου. Πιστεύεις θα μπορούσε ο σύλλογος να το διαχειριστεί καλύτερα ή εσύ; Έγινε κάποιο λάθος;
Όχι, όχι. Το πρόβλημα ήταν ήδη εκεί πολλά χρόνια. Σίγουρα δεν το είδαμε γιατί δεν πονούσα, δεν ένιωθα κάτι για πολύ καιρό. Στα 18 έκανα ένα χειρουργείο στο μηνίσκο αλλά δεν είχα κανένα πρόβλημα από τότε. Ήταν μεγάλη έκπληξη για εμένα. Στην καλύτερη στιγμή της καριέρας μου. Ο Παναγιώτης(σ.σ Κουλουμέντας) ο γιατρός με βοήθησε πολύ. Σήμερα μπορώ να σου πω το εξής: Με την εμπειρία που έχω, θα έπαιρνα άλλη απόφαση. Δεν θα έκανα το χειρουργείο άμεσα. Θα έπαιζα μέχρι τέλους. Για να πάρουμε το πρωτάθλημα. Και ας πονούσα. Το πρόβλημα ήταν πολύ μεγάλο, πονούσα πάρα πολύ. Το πρόβλημα αυτό μου διέλυσε το γόνατο.
Η ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ, Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ… ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥ ΓΚΟΛ
Δούλεψες πολύ με το γόνατο. Επέστρεψες στην Αργεντινή και εκεί έρχεται ο σοκαριστικός τραυματισμός στο κεφάλι. Τι θυμάσαι από την στιγμή που ξύπνησες; Πόσο δύσκολο ήταν να το ξεπεράσεις; Κινδύνευσες να χάσεις την ζωή σου…
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν ξύπνησα , ε; Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Πονούσα πάρα πολύ. Η μπάρα έσπασε και διέλυσε τα κόκκαλα στο κρανίο, έφτασε κοντά στο μυαλό. Ο γιατρός μου είπε πως για ένα χιλιοστό θα μπορούσε να είχα πεθάνει ή να έχω μόνιμη βλάβη! Ένιωθα τυχερός, καθώς ζούσα και καταλάβαινα. Από την άλλη ήμουν πολύ κουρασμένος και δεν ήξερα αν θέλω να επιστρέψω. Σκεφτόμουν όσα είχα περάσει με το γόνατο. Έπρεπε να βρω δύναμη. Βρήκα το κουράγιο, όμως, και επανήλθα στα γήπεδα.
Τον Ιανουάριο του 2016 επιστρέφεις στο σπίτι σου. Στον Παναθηναϊκό…
Ήμουν ευτυχισμένος που επέστρεψα, που ένιωσα αυτό το συναίσθημα. Μου είχε λείψει, ένιωθα νοσταλγία. Έγινε αυτό που ήθελα! Όλοι περίμεναν τον Λέτο που έπαιζε παλιά που έπαιρνε την μπάλα και περνούσε τους πάντες. Ήμουν ένας νέος Λέτο με διαφορετικές κινήσεις μέσα στο γήπεδο. Είχα έναν άλλο τρόπο. Θα μπορούσα για δύο χρόνια ακόμη να παίξω εκεί. Όταν μίλησα με τον Αλαφούζο για να μείνω ήταν πολύ θετικός για να μείνω και μου το είπε. Ο προπονητής άλλαξε και ο τεχνικός διευθυντής και νομίζω πως πήραν την απόφαση ότι δεν ημουν στα πλάνα τους. Πίστευαν πως δεν μπορούσα να βοηθήσω. Διαφωνώ απόλυτα! Μπορούσα να βοηθήσω. Δεν ζητούσα να παίζω κάθε ματς αλλά να βοηθάω την ομάδα με την παρουσία μου. Ήμουν λυπημένος και δυσαρεστημένος που έφυγα. Έπαιξα έναν χρόνο ακόμη και σταμάτησα το ποδόσφαιρο. Στον Παναθηναϊκό θα συνέχιζα κι άλλα χρόνια.
Ποιο είναι το πιο σημαντικό και το πιο όμορφο γκολ της καριέρας σου;
Είναι εύκολο να σου πω ποιο ήταν το πιο σημαντικό. Φυσικά εκείνο στον τελικό του Κυπέλλου κόντρα στον Άρη. Μας έδωσε έναν τίτλο. Πολύ σημαντικό γκολ και τρόπαιο. Κάναμε το νταμπλ. Δεν σκόραρα κανένα πιο σημαντικό από αυτό. Όσον αφορά το πιο όμορφο; Μάλιστα. Για να σκεφτώ. Θα διαλέξω δύο. Το πρώτο γκολ στην καριέρα μου, ήταν σπουδαίο για εμένα αλλά εξίσου όμορφο. Ένα μακρινό σουτ, πολύ μακρινό. Το δεύτερο είναι με την φανέλα του Παναθηναϊκού κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης στο ΟΑΚΑ. Δύσκολο γκολ, δύσκολη γωνία, ατομική ενέργεια. Θα διαλέξω αυτό.
H ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ
Είσαι πλέον προπονητής. Πως ήταν η εμπειρία στο Ιράν ως βοηθός του Στραματσόνι;
Στο Ιράν ξεκίνησα κάτι νέο. Κάτι διαφορετικό. Είχα καλή σχέση με τον Στραματσόνι από τον Παναθηναϊκό και με κάλεσε για να με προσκαλέσει στο επιτελείο του. Για να δω καταρχήν αν θα μου αρέσει. Είπα ναι αμέσως. Ο Αντρέα είναι καλός προπονητής και έμαθα πολλά δίπλα του. Ήμασταν σε μια τεράστια ομάδα του Ιράν, είχαμε πολύ κόσμο στο γήπεδο. Όλα ήταν καινούρια για εμένα. Να σκεφτώ διαφορετικά. Έμαθα πολλά και πιστεύω αυτή η νέα εκδοχή του Λέτο, έξω από το γήπεδο που μεγαλώνει τώρα, να βάλει νέες ιδέες. Θέλω να μάθω πολλά και να συνεχίσω σε αυτό τον ρόλο και στο μέλλον.
Φαντάζεσαι τον εαυτό σου προπονητή στον Παναθηναϊκό;
Πλάκα κάνεις; Φυσικά. Θα ήταν καταπληκτικό. Εύχομαι, ελπίζω, μια μέρα να κάνω το όνειρο πραγματικότητα. Θέλω χρόνο, όμως. Να μάθω, να καταλάβω τα πάντα. Δεν θέλω από την μια μέρα στην άλλη να κάνω κάτι χωρίς να είμαι έτοιμος. Θέλω να πατάω γερά στα πόδια μου. Σε δέκα χρόνια, σε είκοσι μακάρι να γίνει πραγματικότητα. Ξέρω τι θέλει η ομάδα, τι θέλουν οι οπαδοί αλλά πρέπει να είμαι έτοιμος.
